Po kilku dobrych latach, tuż po przeczytaniu książki, postanowiłam ponownie obejrzeć "Lśnienie". Muszę powiedzieć, że film, który zebrał naprawdę dobre opinie, okazał się być największym zawodem. Ilość pominiętych (istotnych) kwestii jest zatrważający. Rozumiem, że powstał w 1980 roku, ale wycięcie słynnych zwierząt z żywopłotu, które odgrywały w książce ważną rolę, a zamiast nich postawienie labiryntu jest czystym nieporozumieniem. Bliźniaczki - fajny pomysł, jednak jest to osobna wizja reżysera, tak samo jak krew wylewająca się z windy, która zresztą miała być skrzypiąca i nieużywana za prośbą Wendy. Wizje Danniego w filmie zostały całkowicie pominięte. Wymazana została również chęć pisania o hotelu przez Jacka. Fakt, że jego stan zaczął pogarszać się głównie przy przesiadywaniu w piwnicy między innymi z białym dziennikiem, którego (cóż za zaskoczenie) również nie ma w filmie! Pokój 237 (w książce 217), który sam się otworzył przed Dannym? Nastawienie Hallorana do Dannego? Też pozostawia wiele do życzenia. Film trwa ponad 2 godziny, a jednak nie zostało ukazane początkowe sielankowe życie, następnie ostrzeżenia Tonnego przed białym dziennikiem i ojcem - tak naprawdę to w jaki sposób i przez co Jack w taki stan, nie zostało kompletnie ukazane. Jakby było tego mało jedna z najważniejszych gier autora "REDRUM" została całkowicie odsunięta na bok. W książce dzieciak od początku wiedział, że ten hotel przyniesie im nieszczęście i razem z czytelnikami rozmyślało się nad tym, co może "REDRUM". To że Wendy sprawdzała i zabezpieczała piece dosłownie mnie rozbawiła. Ilość niedopracowań, pominięć, niedociągnięć jest naprawdę niesamowita. Po tak dobrych opiniach spodziewałam się świetnej adaptacji. Gra aktorska jest na wysokim poziomie - muzyka i zdjęcia również, jednak obok oryginału to nie stało i na pewno nie powinno być nazywane po książce Stephena Kinga.